Modestia e Skënderbeut

Kur Skënderbeu u kthye në Krujë
Erdhi qetas, pa zhurmë e pa bujë,
Me treqind kalorës dhe me një ferman
Shpejt e mori Krujën trimi kapedan,
Pastaj anembanë Gjergji dha kushtrimin:
T'bashkohemi, o burra, të marrim vendimin!
N'Kuvendin e Lezhës të lidhemi në besë
Kush e do lirinë të rrojë a të vdesë!
Nga shkrepa të larta, maja t'Ilirisë
U lëshuan si ortiqe djemtë e Shqipërisë:
Gjergj Arianiti, Andrea Topia,
Theodor Muzaka, Lekë Zaharia
Dhe bujarë të tjerë, trima luftëtarë
E zgjodhën Skënderin komandant të parë,
- Të na prijsh, o Gjergj! - i thanë me një zë
Të shporrim nga dheu sulltanë, padishahë,
Të na prijsh, o Gjergj, ti për jetë e mot
Shqipëria jonë të mos jetë pa zot.
Dhe u priu Gjergji n'beteja me turkun
Nga atdhe i shqipeve u pastrua vrugu,
U çlirua vendi nga pranga t'robërisë
U zdrit Shqipëria me rreze t'(I)lirisë,
- Të na rrosh, o Gjergj, trim o Skënderbe!
Që lirinë na e sollë në tonin atdhe!
- Lirinë nuk ua solla, në mes jush e gjeta,
- Të na rrosh, o Gjergj, deri sa t'jetë jeta!

(1999)

[Mujë S. Berisha:“Kalorës Kaltërsie”, Prishtinë, 2000, fq.30]