Vasha të bukura, të gjuhës motra
Bija të urta të një nëne,
ABECE... që hapin porta
Shqipet tona, magji zane.
Horizonte të dijes çelin
Lërojnë gjuhën, thellë, hulli
Rreze drite gjithkah mbjellin
Kanë një rrënjë, një histori.
Ca të zëshme si gërneta
Ca të heshtura s'ndihen hiç,
Armë të mprehta porsi heshta
Kur godasin mbi armiq.
Vasha t'hirshme, vallëzojnë
Të stolisura me kordele,
Vogëlushet kur i shqiptojnë
Janë shqerka, karamele.
(2000)
[Mujë S. Berisha:“Kalorës Kaltërsie”, Prishtinë, 2000, fq.17]
No comments:
Post a Comment