Ujk' i plagosur qimen ndërroi
Nga gjakpirësi u bë urtak,
Me qengjin marrëveshje bëri
Të mos i kërkojë më hak.
Ujku - qengjit:
Ti pije ujë në fund të lumit
Unë shuaja etjen te burimi,
Ujin kurrë s'ma turbullove
Për urti jepet shpërblimi.
Ma shtrij dorën e pajtimit
T'i lëmë zënkat përgjithmonë,
Tash e tutje të bëhemi miq
Qengjat e tu lirisht t'lodrojnë.
Ujku me vete:
Veç një gjë s'duhet harruar
Se jam ujk, s'mund bëhem tjetër,
Sa t'shëroj plagët e trupit
Do ta vazhdoj zejen e vjetër.
(1998)
[Mujë S. Berisha:“Kalorës Kaltërsie”, Prishtinë, 2000, fq.57]
No comments:
Post a Comment