Ti Vogëlush Dhe Deti

Vera është e nxehtë
Dielli të përcëllon,
Mbi syprinë të detit
Ti vogëlush noton.

Deti t'puth në faqe
Në syçka, në ballë,
Lehtë të gudulisë
Me pikat stërkalë.

Deti të miklon
Me valë si biluri,
Dielli të praron
Me rreze purpuri.

Rrezitesh, noton
Buzëdetit anekënd,
Prej plazhit t'Ulqinit
Deri në Sarandë.

Gjithandej shtegton
Brigjeve t'Ilirisë,
Me mijëra dëshira
N'ëndrra t'ardhmënisë.

[Mujë S. Berisha:“Kalorës Kaltërsie”, Prishtinë, 2000, fq.44]